ՄԻԱՅՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆԸ և ՊՐԱԿՏԻԿԱՆ ԻՍԼԱՄՈՒՄ

Իսլամը, ինչպես մենք նշեցինք, ավելի շուտ աստվածային կրոն է Ալլահին ենթարկվելու և Նրա լուսաբանված առաջնորդումը մարդու, ով փնտրում է խաղաղություն և սովորեցնում է գութ: Չնայած Իսլամը կոչ է անում խաղաղ համագործակցության բոլոր երկրների մարդկանց հետ, պատերազմի ներքաշվելը կարող դառնալ անհրաժեշտ ժամանակի ընթացքում, ինչպես վերջնական բուժամիջոց: Ալլահը սահմանափակել է պատերազմ գնալու դիմումը հինգ իրավիճակների: Այն չի կոչվում պատերազմ այլ կոչվում է «Ջիհեդ» ըստ իսլամական տերմինաբանության, իմաստը ջանալու հանուն Ալլահի: Պատերազմի և Ջիհեդի էական տարբերությունը այն է, որ Ջիհեդի նպատակն է պաշտպանել մուսուլմաններին և թույլ տալ նրանց իրավունքը բաժանել իսլամական հրավերքը առ Իսլամը և տարածել տիեզերական ուղերձը, ամենակարող և իմաստուն Ալլահի աստվածային խոսքը: Ինչ վերաբերվում է պատերազմի, դա կարող է լինել պաշտպանություն ագրեսիայի, օրինական պատճառ որոշակի պայմաններում:

Բայց լայն և պատմական տեսանկյունից այն վարվում է ինչպես ագրեսիայի անարդար ազգային արյան կանչ գաղութարարականի, ինպերիալիզմի համար որպեսզի ղեկավարվի և օգտագործվի մատերիալիստական և մարդկային աղբյուրները փառքի անվան և անբարտավանության համար: Իսլամը չի հաշտվում այս պատճառներից որևէ մեկի հետ և կարծում, որ բոլորը անօրեն են և արժանի են հատուցման: Կա միայն հինգ օրինական պատճառ Ջիհեդի համար՝

• Պաշտպանվել հարձակումից, որը արվում է ընդդեմ կյանքի, ունեցվածքի, հարստության, մուսուլման ազգի ար-անապատվության և ազգային սահմանների: Այս հիմնված է տարբերակի վրա, որը լուսաբանվել է Փառահեղ Ղուրանի «Կռվեք հանուն Ալլահի, նրանց, ով կռվում է Ձեր դեմ, բայց չոտնահարեք սահմանները, քանի որ Ալլահը րի սիրում ոտնահարողներին»
  (2:190)

  Այս նույնպես հիմնաված է Մարգարեյի սովորության վրա, ով ասաց « Ով սպանվում է մինչ փորձում է պաշտպանվել իր ունեցվածքը նահատակ է, ով սպանվում է մինչ փորձում է պաշտպանել իրեն նահատակ է և ով սպանվում է մինչ փորձում է պաշտպանել իր կրոնը նահատակ է և ով սպանվում է պաշտպանել իր ընտանիքը նահատակ է»
  (Թիրմիզի Աբու Դաուդ, Նիսայի &Իբն Մաջահ)

• Պաշտպանվիր ընդդեմ ճնշման կամ նրանցից, ովքեր աջակցում են թույլերին և անպաշտպանների ճնշմանը: Այս տիպի Ջիհեդը ունի պարզ պարտադիր մարդկային գործոն: Ամենազոր Ալլահը ասել է իր Փառահեղ Ղուրանում.

  «Եվ ինչու՞ դուք չպետք է կռվեք հանուն Ալլահի և նրանց , ովքեր լինում են թույլ , ճնշվում և հալածվում են: Տղամարդիկ, կանայք և երեխաներ, ում լացն է. «Օ, Տեր, Փրկիր մեզ այս քաղաքից, որի մարդիկ ճնշողներ են և բարձրացրու մեր համար, Քեզանից պաշտպան և բարձրացրու, մեզ համար Քեզանից օգնական »
  (4:75)

  Այս հրամանը դիմադրելու ագրեսիային և հալածանքին նույնպես հիմնված է Փառահեղ Ղուրանի լուսաբանված տարբերակում: «Նրանք, ովքեր հավատացին, ներգաղթեցին և կռվեցին հանուն հավատքի իրենց ունեցվածքով և մարդկանցով հանուն Ալլահի, ինչպես նաև նրանք, ովքեր տվեցին նրանց ապաստան և օգնություն, սրանք բոլորը պաշտպաններ և ընկերներ են մեկը մյուսի: Իսկ նրանք , ովքեր հավատացին, բայց չարտագաղթեցին /հանուն Ալլահի /, դու չունես պարտք պաշտպանելու, մինչ նրանք գալիս են աքսորի, բայց եթե նրանք փնտրեն քո աջակցությունը կրոնում, քո պարտքն է օգնել նրանց, բացի մարդկանց դեմ, ում հետ ունեք փոխադարձ համաձայնություն: Եվ հիշիր, որ Ալլահը տեսնում է ամեն ինչ, ինչ դու անում ես:»
  (8:72)

• Ի փոխհատուցում խախտման և հանդիսավոր կնքված դաշինքների, ուխտերի և պայմանագրերի ոտնահարման: Այս հիմնված է Փառահեղ Ղուրանի լուսաբանված տարբերակին, որը ասում է. « Բայց եթե նրանք ոտնահարեն իրենց ուխտը և խայթեն քեզ, քո Հավատքի համար, կռվիր անհավատ ղեկավարներին, քանզի նրանց երդումները ոչինչ են նրանց և այսուհետ նրանք կզսպվեն: Դու չե՞ս կռվի մարդկանց հետ , ովքեր ոտնահարում են իրենց երդումները, որը հիմնված է հեռացնել Մարգարեյին և վերցնում են ագրեսիան հարձակվելու ձեզ: Դու վախենու՞մ ես նրանցից: Ոչ , դա Ալլահն է , ումից դու պիտի արդարորեն վախենաս, եթե ճշտորեն հավատում ես: »
  (9:12-13)

• Կարգապահական գործողությունները ընդդեմ այն մուսուլմանների, ովքեր թշնամանում և սկսում են այն, առանց արդար պատճառի և շարունակում են համառել այս ճանապարհին, ինչպես Ամենազոր Ալլահը ասում է. « Եթե երկու կողմերը հավտացյալներից կռվում են, դիր խաղաղություն նրանց մեջ, բայց եթե կողմերից մեկը ոտնահարում է սահմանները մյուսի դեմ, ապա պայքարիր ոտնահարողի դեմ, մինչ նա կկատարի Ալլահի Հրամանը: Եթե դա կատարվի, դիր խաղաղություն նրանց միջև արդարորեն և եղիր ազնիվ ու արդար, քանզի Ալլահը սիրում է նրանց , ովքեր ազնիվ ու արդար են: »
  (49:9)
  
  TԱյս տեսակի Ջիհեդը ապացուցում է , որ նրա նպատակն է միշտ օրենքը և արդարությունը, այն վարվում է նույնիսկ մուսուլման հանցագործների դեմ:

• Իսլամի կրոնի տարածման համար, երբ խաղաղ ճանապարհները անհնար են: Այս տիպը միայն վերջին կետն է այն բանից հետո , երբ խաղաղ պայմանագրերը ապացուցում են Մուսուլման ղեկավարներին, որ խաղաղ ուղիները դարձել են անհնար: Առաջին քայլն է հրավերքը, որը կթույլատրի խաղաղ քարոզչություն, հետևելով ուղղուն / սուննային / Մարգարեյի, երբ, ինչպես նշվել է, նա ուղարկել է նամակներ շրջակա կառավարիչներին, հրավիրելով Իսլամի: Եթե ղեկավարը մերժում է այս հրավերքը, նրան և նրա մարդկանց առաջարկում են ելք դառնալ dhimmees, այսինքն մարդիկ, ոչ մուսուլման համայնք, որը ղեկավարվում է իր կրոնական օրենքներով, բայց պարտավոր է ենթարկվել

  ընդհանուր իսլամական օրենքներին, հրամաններին և անվտանգությանը և վճարի Ջիզյե հարկ , զինվորական ծառայության համար: Միայն երբ ոչ մուսուլմանները մերժում են այս պայմանները, հիմք է դառնում բաց ճակատամարտի այն փաստի համար, որ նրանք դեմ են Իսլամի խաղաղ պրպագանդային: Մուսուլմանները պետք է սկսեն Ջիհեդ նրանց դեմ, ովքեր ոչ միայն մերժում են Իսլամի միջազգային ուղերձը առ մարդկությունը առ այն , որ միայն Ալլահն է արժանի երկրպագվելու և Մուհամեդը նրա մարգարեն է, այլ նաև կանգնեցնում են տարածելու այս տիեզերական ուղերձը և իր պրոպագանդան խաղաղ ձևով: Իսլամը տիեզերական հավատք է և Ալլահի կրոն, Արարչի և Տիրոջ և այն որոշակի մարդկանց համար չէ, բայց բոլորի , ով կարող է սովորել իսլամի մասին և հնարավորություն ունի կամովի ենթարկվել Ալլահին: Իսլամի ընդունումը և փոխումը առաքելություն չէ, որ Մուսուլմանը փնտրում է , քանզի առաջնորդումը Ամենաիմաստուն Ալլահի ձեռքում է: Բոլոր մարդիկ պետք է հնարավորություն ունենան լսել լավի, եղբայրության, արդարության, սիրո , հավասարության և խաղաղության մասին, որը իսլամը սովորեցնում է: Ամենակարող Տերը մարդուն ասում է իր Փառահեղ Ղուրանում. «Եվ կռվիր նրանց հետ , մինչ չկա այլևս գայթակղություն, ճնշում կամ թշնամանք և այնտեղ գերակշռում է արդարությունը և հավատքը առ Ալլահ միասին և ամենուր: Բայց եթե նրանք դադարեն, իրոք Ալլահը տեսնում է ամեն ինչ, որ նրանք անում են:»
  (8:39)

  Եթե ցանկացած ժամանակ Իսլամի և մուսուլմանների թշնամիները դադարում են իրենց թշնամանքը և ագրեսիան և ընդունում են խաղաղության տարբերակները, մուսուլմանները պետք է դադարեն պատերազմը , սկսեն բանակցություններ և նրանց դառնում է անօրինական հետապնդել ցանկացած պատերազմական ուղղությունը նրանց դեմ: Ամենաիմաստուն Ալլահը ասաց. «Բացի նրանցից , ով միանում է խմբին , ում և ձեր միջև կա վերաբերմունք / խաղաղություն /, կամ նրանց ով մոտենում է քեզ սրտերով զսպված կռվելու ձեզ հետ, ինչպես նաև կռվելու իրենց իսկ մարդկանց: Եթե Ալլահը ցանկանար, Նա կարող էր տալ նրանց ուժ ձեր վրա և նրանք կկռվեյին ձեր դեմ , հետևաբար , եթե նրանք դուրս գան ձեզանից և չկռվեն ձեր դեմ, բայց փոխարենը ուղարկեն ձեզ խաղաղության երաշխավորում, ապա Ալլահը բացել է ոչ մի ճանապարհ ձեր համար /շարունակելու պատերազմը նրանց դեմ /:»
  (4:90)

  Օրինական պատերազմական գործողությունների պատճառները նրանք են , ինչ նշեցին վերևում , ուրիշ տարբերակներ այս մասին հետևյալներն են: Ամենազոր Ալլահը ասաց. « Նրանք հարցրեցին քեզ կռվի մասին Սուրբ Ամսում: Ասա. « Կռիվը այն դրանում մեծ / մեղք / է, բայց ավելի / մեղք / է Ալլահի տեսանկյունից, կանխել մարդկության հետևելու Ալլահի ուղղին, չհավատալ նրան, կանխել մտնել Սուրբ Մզկիթ / Մեքքայում / և դուրս հանելը բնակիչներին և ֆիթնան / գայթակղությունը, կուռքերի պաշտելը և քաղաքացիական թշնամանքը / ավելի վատ է քան սպանությունը: »»
  (2:217)

  Ամենազոր Ալլահը ասաց. « Եվ կռվիր նրանց հետ մինչև չկա այլևս ֆիթնահ / անհավատություն և պաշտում ուրիշների բացի Ալլահից / և / բոլոր և ամեն տեսակի /, պաշտումը Ալլահինն է: Բայց եթե նրանք դադարեն , թող լինի ոչ ոտնահարում , բացի բռնակալների դեմ: »
  (2:193)

  Ամենահզոր Ալլահը, ասաց. «Նրանք , ովքեր հավատում են Ալլահի Ուղղու կռվին և նրանք ովքեր չեն հավատում կռվին Թադութի / Սատանայի, կուռքերի և բռնակալների / Ուղղուն: Այսպիսով կռվեք Սատանայի հետևորդների դեմ, Իրոք Սատանայի հիմքը տկար է:»
  (4:76)

  Մյուս ուրիշ տեսակի պատերազմները, որոնք բերում են ավերվածություն , մարդկային կյանքի կորուստներ, ունեցվածքի կորուստներ, համարվում են անօրինական և ագրեսիա Իսլամում: Պատերազմները, որպեսզի ցույց տրվի ուժ և առավելություն, նույնպես արգելված է իսլամում: Ամենազոր Ալլահը ասաց. «Եվ մի նմանվեք նրանց, ովքեր սկսել են իրենց տներից գոռոզությամբ և հանդգնությամբ և նմանվեն մարդու և խոչընդոտեն մարդկանց Ալլահի ուղղուց, իրոք Ալլահը պարփակում է այն ամենը ինչ նրանք անում են: »
  (8:47)

  Չնայած իսլամը արգելում է կռվել առանց լուրջ պատճառների, այն ունի լուրջ կանոններ և ղեկավարների, և զինվորների համար, / մուջահիդին /, և այն ուղեկցում է առաքինի Իսլամական էթիկայի, նույնիսկ դժվար ժամանակ: Մուսուլման կռվողներին թույլատրվում է թիրախ պահել և սպանել միայն նրանց , ովքեր կռվում են նրանց դեմ, կամ օգնում են ուրիշ մարտիկներին կռվում: Ինչ վերաբերվում է ծերերին, փոքրամասնություններին, կանանց , հիվանդ, վիրավոր մարդկանց կամ նրանց ովքեր մեկուսացել են երկրպագելու հավատքով, առանց բռնության, ապա այս բոլոր կարգի մարդիկ, ովքեր զինված չեն, չպետք է դառնան թիրախ կամ սպանվեն, կամ նույնիսկ անհանգստացվեն մուսուլման մարտիկների կողմից: Նույնպես արգելված է սպանել թշնամի զինվորի, որը վիրավոր է և ընկած է մարտի դաշտում: Իսլամը արգելում է խեղել մարմինները: Ավելին, իսլամը արգելում է սպանել թշնամու անասունները և ավիրել նրանց գյուղատնտեսական համակարգը, բացի որոշակի պայմաններից անհրաժեշտ, անհապաղ մարտի: Իսլամը արգելում է մտադրված աղտոտումը թշնամու ջրային աղբյուրների և ջրհորների: Իսլամը ենթադրում է այս գործողությունների բոլոր կետերը, որոնք անհանգստացնում են հասարակությունը և բերում են ոչ անհրաժեշտ դժվարությունների հասարակ մարդկանց:

  Ջիհեդը Իսլամում նշանակում է, Ալլահի խոսքի խաղաղ տարածում: Ինչպես Ալլահը ասել է իր Փառահեղ Ղուրանում, այս կյանքում Մուսուլմանի նպատակն է , փնտրել հանդերձյալ կյանք լավ գործերով: « Բայց ձգտիր այն բանով, ինչ Ալլահը շնորհեց ձեզ, Տուն Հետոյի և մի մոռացիր քո պատշաճ մասը այս Աշխարհում: Արա լավություն, Ալլահն է լավ ձեզ և մի փնտրիր չարության երկրում: ԻՐոք Ալլահը չի սիրում նրանց , ով չարություն է անում: »
  (28:77)

Մուջահիդինի համար կան հետևյալ բաները, ըստ Ալլահի Մարգարեյի ուղղության և ուսմունքի:

«Երբ գտվեց սպանված կին այս մարտերից մեկում, Ալլահի Մարգարեն նշեց , որ այս մեկը կռիվ չէ և արգելեց սպանել կանանց և երեխաների:»
(Մուսլիմ)

Նա նույնպես տվեց հետևյալ ուսուցումները. «Սկսիր քո կռիվը Ալլահի անունով ընդդեմ նրանց , ովքեր հայտարարել են Ալլահին անհավատ վիճակ: Սկզբում նրանց դեմ, բայց մի խախտեք ձեր համաձայնագրերը և ուխտերը: Մի խեղեք սպանված մարտիկների մարմինները: Մի սպանեք նորածնի: »
(Մուսլիմ)

Եվ նա ասաց. « Շարունակիր Ալլահի անունով , Մի սպանիր ծերի , ոչ էլ երեխայի, ոչ էլ կնոջ և մի գերազանցի պարտավորվածությունները: »
(Մալիք & Աբու Դաուդ)

Վսեմ ուղեկիցը, Աբու- Բեքր- աս –Սադիքը, առաջին Մուսուլման խալիֆը իսլամական պետության, տվեց հետևյալ խորհուրդը մուսուլման բանակին, ում նա ուղարկում էր ասելով. «Սպասիր, մինչ կհեռանաս, ես կցանկանամ տալ քեզ հետևյալ խորհուրդները. Մի դավաճանի կամ գործի նենգորեն, մի գողացիր պատերազմական ավարից, մինչ նա որոշակի է և օրինական բաժանված, Մի խախտիր քո խոստումները և ուխտերը քո թշնամիների հետ, Մի խեղի մեռած մարտիկների մարմինները, Մի սպանիր փոքր երեխայի, կնոջ, կամ ծերի, Մի կտրի կամ այրի արմավի ծառ / կամ մեկ այլ ուրիշ ծառ ցանկացած պատճառով /, Մի կտրի պտղաբեր ծառ, Մի մորթի ոչխար, կով կամ ուղտ, բացի որպես քո ուտելիք, Դու կարող ես հանդիպել մարդկանց , ովքեր մեկուսացրել են իրենք իրենց Աստծոն երկրպագելու համար, թող նրան մենակ: Մի անհանգստացրու նրանց , կամ պատճառի որևէ կազմալուծում իրենց կյանքերին.»
[Զեկուցված Աթ- Թաբարի, երկ.3, էջ. 226 և ուրիշներ:]

Նույնպես Մուսուլմանները պետք է հայտարարեն պատերազմից առաջ կռվի սկիզբը; Սա նրա համար է , որ Մուսուլմանները ոչ դավաճաններ, ոչ էլ անազնիվ մարտիկներ են: Իսլամը պարտադրում է ամենալավ պատերազմական էթիկան և բարոյականությունը Մուսուլման մարտիկներին: Իսլամը պահանջում է լիարժեք հավատարմություն դեպի արդարությունը և ոչ մի ճնշում կռվող թշնամու:

Օմար իբն Աբդուլ – Ազիզին, թող Ալլահը գթա նրան, Ումեյադ Մուսուլման առաջին խալիֆներից մեկին, մոտեցավ մարտիկների պատգամավորություն Սամարղանդից, ովքեր բողոքեցին Մուսուլման ղեկավարից, Քութեյբայից, ով վերցրել էր նրանց հանկարծակի գրոհով: Խալիֆը ուղարկեց նամակ տվյալ տարածքի կառավարչին, հրամայելով նրան նշանակել դատավոր, հետաքննելու այս դեպքը: Եթե դատավորը համարի, որ Մուսուլմանները պետք է դուրս գան քաղաքից և թողնեն այն վստահության խախտման համար, նրանք պիտի կատարեն այն: Սամարղանդի կառավարիչը նշանակեց դատավոր, ում անունն էր Ջոմա իբն Հադեր ալ- Բաջի, ով տվեց դատավճիռ, որ մուսուլմանները պիտի թողնեն քաղաքը, որը նրանք գրավել են: Մուսուլման բանակի հրամանատարը պետք է սկզբում հայտարարի պատերազմ բացեիբաց և որոշակի հայտարարությամբ և մեկնարկի իրենց գրոհը Սամարղանդի մարդկանց վրա և տա նրանց հնարավորություն պատրաստվելու կռվի և իմանալ գրոհի պատճառը: Սամարղանդի մարդիկ տեսնելով մուսուլմանների ճիշտ գործը, որոշեցին չսկսել թշնամանքը և ընդունեցին Իսլամական կանոնի կետերը:
[տես. «Ֆուտուհ-ալ-Բուլդեն» Նվաճված երկրները Բալաթուրիի կողմից, էջ.428]

Ինչ վերաբերվում է պատանդներին և բանտարկյալներին, որը միշտ զգայուն խնդիր է կռվող կողմերի, Իսլամը ուղիղ արգելում է ահաբեկում, տանջանք , խեղում կամ սովամահություն: Իրոք , կերակրելը պատիվ է և պարգև, որը Ալլահի հետ է , ինչպես Նա ասաց. « Եվ նրանք կերակրում են հանուն Ալլահի սիրո, կարիքավորի, որբի և բռնվածի, / ասելով /. Մենք կերակրում ենք քեզ միայն հանուն Ալլահի և մենք քեզանից չենք ցանկանում ոչ պարգև, ոչ շնորհակալություն: »
(76:8-9)

Մուսուլման ղեկավարը պահպանում է լիարժեք ազատություն, ազատելու բանտարկյալներին առանց որևէ փրկագնի կամ փոխարենը ազատել մուսուլման բանտարկյալներին պատերազմի: Սա հիմնված է Փառահեղ Ղուրանի լուսաբանված տարբերակի վրա: « Այսպես , երբ դու հանդիպես / նաև պատերազմում /, խփիր իրենց պարանոցին: Երկարությամբ , երբ դու լիովին զսպել ես նրանց , կապիր ամուր կապ / նրանց վրա, եթե կենդանի եք բռնել/: Այնուհետև / դուք կարող եք տնօրինել նրանց / կամ մեծահոգաբար կամ փրկագնով , մինչ պատերազմը դնում է իր բեռը / ըստ հաշտության պայմանագրի /: Ուստի / դուք հրամայված եք /, բայց եթե դա լինի Ալլահի Կամքը, Նա հաստատ կարող էր պարտադրել հատուցում նրանցից / Իրեն /, բայց /Նա թույլ է տալիս ձեզ կռվել /, որպեսզի փորձի ձեզ , մի միջոցը մյուսով: Նրանք , ովքեր սպանվում են Ալլահի ճանապարհին, Նա երբեք չի թողնի նրանց արարքները կորի: »
(47:4)

Ինչ վերաբերվում է պարտված ոչ մուսուլման բնակիչների, ովքեր գտնվում են գրավված երկրներում, ինչպիսիք են Գրքի մարդիկ, քրիստոնյաները և հրեաները, ապա նրանց պետք է վերաբերվել հարգանքով և արժանապատվությամբ: Նրանց հարստությունը և ունեցվածքը ապահովված է ագրեսիայից և անարդար բռնազավթումից: Նրանք և նրանց կանայք երբեք չեն նվաստացվում ոչ մի ձևով: Նրանց տները և ունեցվածքը մնում է անվնաս: Կարճ ասած, նրանց վերաբերվում են արդար: Նրանց սկզբնական աստվածային հավատքը հարգվում է և եթե նրանք ընտրեն մնալ այդպես , նրանց պարտքն է հարգել և ենթարկվել իսլամական բնակիչներին և կրոնին, պահպանել հնազանդություն հասարակական ունեցվածքին, անվտանգությունը և կանոնին: Այս հիմնված է շատ ուսմունքների և տարբերակների վրա, ներառյալ ինչ Ալլահը ասել է. « /Նրանք /, նրանք են, ովքեր, եթե Մենք հաստատենք նրանց երկրում, կհաստատեն անդադար աղոթք, կտան կանոնավոր բարեգործություն, միանան ճշտին և արգելեն վատը, Ալլահի հետ է վերջը / որոշումը /, /բոլոր / գործերի: »
(22:41)

Լավագույն օրինակներից , ով անրադարձել է այս ուսմունքին, երկրորդ Խալիֆ Օմար իբն Խատաբն էր, ով նվաճել էր Հռոմեական և պարսկական կայսրությունները: Երուսաղեմի Աելիայի բնակիչներին մտնելով հաղթական: Թաբարին զեկուցեց , որ նա գրեց հետևյալը: ՛՛ Ալլահի անունով, Ամենակարեկցող և Ողորմած: Սա անվտանգության ուխտ է , տրված Ալլահի ծառայի , Հավատացյալների ղեկավար Օմարից, Աելյայի մարդկանց: Նա սույնով, երաշխավորում է մարդկանց և ունեցվածքների անվտանգություն, իրենց եկեղեցիների և խաչերի, մեծ և փոքր և քրիստոնեության բոլոր հետևորդների: Արգելվում է , որ իրենց եկեղեցիները բնակվեն կամ քանդեն կամ նվազեցնեն վերաբերյալ իրենց եկեղեցիների կամ նրա տարածքները: Ոչ էլ իրենց խաչերը պիտի անտեսվեն կամ իրենց ունեցվածքները: Նրանք չպիտի պարտադրվեն հրաժարվել իրենց հավատքից և նրանցից ոչ ոք չպիտի վնասվի: Ոչ մի հրեա չի թույլատրվում ապրել նրանց հետ Աելիայում: Այելիայի մարդկանց վրա ընկնում է պարտավորվածություն վճարել ջիզյե, ինչպես է Մադայնի մարդկանց վիճակը: Սրանցից ցանկացած մեկ, ով կթողնի Այելիան կտրամադրվի անձի և ունեցվածքի անվտանգություն մինչև նա հասնում է իր նպատակներին: Ով որոշում է մնալ Այելիայում, կտրամադրվի նույնը և կկիսեն Այելիայի մարդկանց հետ իրենց իրավունքները և կվճարեն ջիզյա: Նույնը վերաբերվում է Այելիայի մարդկանց , ինչպես նաև ցանկացած այլ անձի: Նրանք, ովքեր կցանկանան երթ կազմակերպել բյուզնդացիների հետ, կարող են գնալ և նրանք, ովքեր կցանկանան վերադառնալ իրենց մարդկանց , չեն պարտավորվում վճարել որևէ բան, մինչ ստանան իրենց բերքը: Ալլահը վկայում է այս պայմանագրի պարունակությունը, ինչպես նաև նրա Մարգարեն , իր հետևորդները և հավատացյալները: Սա վկայված է նաև Խալեդ-Իբն-Ալ –Վալիդի, Ամր-Իբն-Ալ-Ասի,Աբդուռ-Ռահմեն-Իբն –Ալ Աուֆի և Մուավիյահ-Իբն-Աբի- Սուֆյենի կողմից, մահապատժի ենթարկված տարվա 15 –Հիջրի:

Իրոք , ոչինչ չկա համեմատելի մարդկային պատմության դրոշմից: Մենք հավատում ենք, որ սա ազնվության, համբերության և արդարության լավագույն ձևն է , նվաճողից դեպի գրավվածը: Նվաճողների մեծ մասը կողոպտում են պարտվածներին բոլոր իրավունքներից, ազատություններից, պատվից , ներառելով իրավունքը պաշտպանելու իրենց կյանքը, ստիպելով նրանց աշխատել որպես ստրուկներ կամ երկրորդական կարգի մարդիկ, ովքեր ծառայում են նվաճողի շահերին: Օմար իբն ալ Խատաբը, կարող էր հեշտությամբ թելադրել դժվար պայմաններ պարտված քրիստոնյաներին և հրեաներին: Բայց նա հետևեց Մարգարե Մուհամեդին իր առաքելությամբ, երբ նա գրավեց Մեքքան տարիների պատերազմից հետո Մեդինա շրջանի և Մեքքայի ժամանակի ճնշման առաքելության ժամանակ: Այս արդարության նպատակն է պրոպագանդել Ալլահի խոսքը և ոչ թե նվաճել ազգային և անձնական առավելություն: Այս օրինակները ցուցադրում են արդարություն, համբերություն և իսլամի գեղեցկությունը , Ալլահի աստվածային կրոնը տիեզերական և ուղղակի խաղաղության: Ալլահի օրենքները պիտի վերաբերվեն բոլոր մարդկանց առանց բացառության:

Ոչ մուսուլմանները, ովքեր ապրում են իսլամական ղեկավարության ներքո, պետք է վճարեն Ջիզյե / այսպես կոչված գլխահարկ /, որը շատ չնչին է , սիմվոլիկ գումար, ոչ մուսուլման բնակիչների համար, ովքեր կամովին ընտրել են պահպանել իրենց նախկին հավատքը և կյանքը, իսլամական պետության կառավարությունում: Սրա հիմքը գտնվում է Ալլահի տարբերակում. «Կռվիր ընդդեմ նրանց, ովքեր չեն հավատում Ալլահին, ոչ էլ Վերջին Օրվանը, ոչ արգելեն, ինչ արգելված է Ալլահի կողմից և նրա Մարգարեյի, ոչ էլ ընդունել ճշտի կրոնը Գրերի մարդկանց միջից, մինչ նրանք վճարեն Ջիզյե կամովի ենթարկվածության և զգան իրենց զսպված: »
(9:29)

Այս հարկը երեք տեսակի է, ինչպես հաշվված է ժամանակի արժույթով.

• Գլխահարկ հարուստ և ճոխ մարդկանցից: Այս հաշվվում է ինչպես քառասուն ութ դիրհամ արծաթ, որը վերցվում է ամեն անհատից տարեկան:
• Գլխահարկ միջին դասակարգի անհատներից, ինչպիսիք են վաճառականները, ֆերմերները և բիզնեսմենները: Այն համարժեք է քսանչորս դիրհամ արծաթի, որը վերցվվում է ամեն անհատից տարեկան:
• Գլխահարկ բանվորներից, արհեստավորներից, ովքեր բիզնեսի մեջ են: Այն համարժեք է տասներկու դիրհամի արծաթ, որը վերցվում է ամեն անհատից տարեկան:

«Ես տվել եմ ձեզ իմ խոստումը վստահության, ընդունել գլխահարկը և դրա փոխարեն, պաշտպանել ձեզ բոլոր հնարավոր չարիքներից / որից մենք պաշտպանում ենք /: Եթե մենք հաջողության հասնենք պաշտպանության առաջարկում , մենք կվերցնենք գլխահարկը: Եթե ոչ, դուք չեք վճարի մինչև կարողանանք ապահովել ձեզ այս պաշտպանությունը: » (Բալաթուրիսի պատմություն)

Լ. Վեսիա Վագլիերին, իր «Պաշտպանելով Իսլամը» գրքում ասում է.
« Նվաճված մարդիկ, իսլամական կառավարությամբ, տրվել են ամբողջական ազատություն պահպանելու և ներկայացնելու իրենց հավատքը և սովորությունները, ապահովելով, որ անձը , ով ընտրել է այս տարբերակը և չի ընդունել իսլամ, ինչպես կյանքի ձև, կվճարի արդար գլախահարկ իսլամական կառավարությանը: Ոչ մուսուլմանները ապրելով իսլամական կառավարությունում, վճարում են այսպիսի հարկ, ընդհանուր պաշտպանության համար, որը առաջարկել է իսլամական կառավարությունից և տարածում է իր իսկ մարդկանց համար:»

Պետք է հիշել , որ երեք տեսակի Ջիզեյի հարկը, վաստակող անդամների համար է, մինչ ոչ մուսուլմաների ուրիշ դասակարգերը, ինչպիսիք են աղքատները, փոքրամասնությունները, կանայք, վանականները, ռաբիները, եկեղեցականները, կույրերը և հաշմանդամները դուրս էին այդ գլխահարկից: Նրանց կարիքները, պաշտպանությունը անվճար էր , որը վճարվում էր իսլամական Գանձարանից:

Օրինակ, մի անգամ Օմար իբն ալ Խատաբը նստած էր , երբ ծեր հրեա անցավ , խնդրելով մարդկանց տալ ողորմություն , բարեգործություն: Օմարը հարցրեց անհատի իրավիճակի մասին և նրան տեղեկացրեցին , որ մարդը ապրում էր , ինչպես ոչ մուսուլման իսլամական կառավարության պաշտպանության տակ և նա վճարում էր գլխագին: Օմարը հայտարարեց. « Մենք արդար չենք եղել քեզ: Մենք պարտադրել ենք գլխահարկ քեզ և վերցնում էինք այսպիսի հարկ, երբ դու երիտասարդ և կարող էիր և հիմա մենք չենք ապահովում քեզ բավարար սոցիալական հոգածությամբ / երբ դու ծեր և անկարող ես /:»

Որպես արդյունք , Օմարը վերցրեց մարդուն իր տուն, կերակրեց և առաջարկեց համապատասխան հագուստ: Նա հրամայեց Մուսուլման Գանձապետին. « Նայիր այս մարդու վիճակը և ուրիշ նմանատիպ վիճակներ և տուր նրանց բավարար եկամուտ իսլամական Գանձարանից և իրենց ընտանիքներին: »

Ամենակարող Ալլահը ասաց իր Ղուրանում. «Ողորմությունը աղքատ, չքավոր, կարիքավորի համար է, նրանք ովքեր աշխատում են տնօրինել / ֆոնդերը / , նրանք ում սրտերը / վերջերս / հաշտվել են / ճշմարտությանը /, նրանք ովքեր գերության և պարտքի մեջ են հանուն Ալլահի և անցորդների համար է: Հետևաբար ձեռնադրվում է Ալլահի կողմից և Ալլահը լի է գիտելիքներով և իմաստությամբ : »
(9:60)

«Աղքատ են Մուսուլմանները, կարիքավոր են Գրքի մարդիկ»
[Աբու Յուսեֆ –ալ- Քարաջ, էջ. 126]

Խալեդ Իբն ալ Վալեդի խոսքում, թող Ալլահը օրհնի նրան, Իրաքի Հիրա քաղաքի ոչ մուսուլմաններին գրում է. « Որևէ ոչ մուսուլման , ով ապրում է իսլամական կառավարության պաշտպանության տակ, ով ծերանում է և դառնում է անունակ աշխատելու, կամ դառնում է հիվանդ կամ դառնում է սնանկ այնպես , որ կհամարվի բարեգործվելու իր մարդկանց հավատքում , այլևս չի պահանջվի վճարել գլխագին: Այսպիսի անհատներ կապահովեն իրենց էական կարիքները իրենց ընտանիքների հետ իսլամական Գանձարանից: » [Աբու Յուսեֆ, Ալ Քարաջ. Էջ.144]

Գերմանացի գիտնական Լիլ Լիխտենշթադթերը իր « Իսլամը և Ժամանակակից դարաշրջանը» գրքում ասում է.« Տարբերակները տրված Պարսկաստանի , Հռոմի կամ Արևմուտքի , իսլամի տարածման ժամանակ, սպանվելը կամ ընդունելը իսլամը չէր: Փաստորեն, տարբերակը կամ ընդունել Իսլամ, ինչպես կյանքի ձև, կամ վճարել գլխագին / պաշտպանության փոխարեն /: Սա ողջունելի ծրագիր էր, որին ավելի ուշ դիմեց Անգլիան , Ելիզավետա թագուհու գահակալման ժամանակ: »
[Իսլամը և Ժամանակակից Դարը, էջ.67: Դիտել նաև, Ահմեդ Շալաբի « Համեմատական կրոնների ուսմունքներ », հատոր 3 էջ. 174]

Ոչ մուսուլմանները ունեյին ամբողջական պաշտպանություն և հարգանք իրենց իրավունքների: Ալլահը ասում է Փառահեղ Ղուրանում. «Կարող է լինել, որ Աստված կպարգևի սեր և ընկերություն ձեր միջև և նրանց , ում դուք պահում եք որպես թշնամի: Աստված ունի ուժ ամեն ինչի վրա , և Աստված ամենաներող և գթասիրտն է: Աստված չի արգելում ձեզ վերաբերվել նրանց , ովքեր չեն կռվել ձեր դեմ ձեր Հավատքի համար, կամ քշել ձեզ ձեր տներից, բարի և արդար: Քանի , որ Աստվածը սիրում է նրանց , ովքեր արդար են: Աստված միայն արգելում է ձեզ խնդրել այն մարդկանց , ովքեր կռվում են ձեր Հավատքի դեմ և քշում են ձեզ ձեր տներից և աջակցում են ուրիշներին, ովքեր քշում են ձեզ , ընկերություն և պաշտպանություն: Նրանք, ովքեր թեքվեն դեպի նրանք / այս պայմաններում/ անում են սխալ:»
(60:7-9)

Ալլահի Մարգարեն ասաց «Անձը , ով սխալվում է ուխտ անողի , կամ փչացնում է իր իրավունքը կամ գերծանրաբեռնում է նրան կամ ուժով վերցնում է որևէ բան նրանից, ես կլինեմ նրա մեղադրողը Դատաստանի Օրը: »
(Աբու Դաուդ & Նիսե)

Ալլահի Մարգարեն ասաց. « Մեկը, ով սպանում է ուխտ անողի , երբեք չի շնչի Դրախտի բույրը և նրա բույրը գտնվում է քառասուն տարվա հեռավորության վրա:»
(Բուխարի)

Որպես եզրահանգում , մենք կցիտենք Ուիլ Դուրանթից, Ջիզեյի մասին , ով ցիտում է արևելագետ Վելդիորանթից « Դհիմայի մարդիկ, քրիստոնյաները, զրահադաշտները, հրեաները և սաբիա , հաճույք էին ստանում համբերության աստիճանով Ումեյադների կառավարության ընթացքում, որը երբեք չի համեմատվի այսօրվա քրիստոնյա երկրներում: Նրանք ազատ էին անելու իրենց սովորույթները: Նրանք պահպանում են իրենց եկեղեցիները և սինագոգները և միայն պարտքն է հագնել հատուկ գույն և վճարում են հարկ ամեն մարդու համար իրենց եկամտից: Այս գումարն է երկու , չորս դինար: Այս հարկը վերաբերվում էր ոչ մուսուլմաններին , ովքեր կարող էին գնալ պատերազմ: Ամեն դեպքում վանականները, կանայք, երեխաները , ստրուկները, կույրերը, հաշմանդամները , ծերերը հեռու էին այդ հարկից: Դիմիսը ազատված էր զինվորական ծառայությունից դրա փոխարեն: Նրանք նույնպես ազատված են Զաքեյից , որը 2,5% տարեկան եկամուտից և կառավարությունը պետք է պաշտպանի նրանց:» (Պատմությունը Քաղաքակրթության, երկ.12, էջ. 131)