ՍԽԱԼ ՀԱՍԿԱՑՈՒԹՅՈՒՆ , ՈՐ ԻՍԼԱՄԸ ՏԱՐԱԾՎԵԼ Է ՈՒԺՈՎ

Եվ Նա , Ամենակարողը, ասաց. «Եթե դա լիներ ձեր Տիրոջ Ցանկությունը, նրանք բոլորը կհավատային, բոլոր մարդիկ երկրագնդի վրա: Դու հետո կստիպես մարդկությանը, իրենց կամքի դեմ հավատալու: »
(10:99)

Եվ Նա, Ամենազորը, ասաց. «Ասա , ճիշտը ձեր Տիրոջից է. թող նա , ով կհավատա, թող նա , ով կմերժի և չի հավատա: Մենք պատրաստել ենք սխալ անողների համար կրակ, որի ծուխը և հուրը ինչպես պատ և առաստաղ է վրանի , կկործանի նրանց: Եթե նրանք աղերսեն օգնություն, նրանք կտրվեն ջուր ինչպես հալած արույր, որը կշոգեխաշի իրենց երեսները: Ինչ սոսկալի է խմիչքը: Եվ ինչ անհարմար է թախտը հենվելու:»
(18:29)

Եվ Նա , Ամենակարողը, ասաց. « Բայց , եթե նրանք թեքվեն այն կողմ, քո պարտավորությունն է միայն քարոզել Մաքուր ուղերձը »:
(16:82)

Եվ Նա, Ամենակարողը, ասաց. «Հետևաբար, տուր խորհուրդ, քանի որ դու իրոք խորհուրդով ես: Բայց դու մեկը չես , ով կառավարում է գործերը: »
(88:21-22)

Եվ Նա, Ամենակարողը, ասաց. «Ասա, Հնազանդվեք Ալլահին և հնազանդվեք Մարգարեյին, բայց եթե դու թեքվես հեռու, նա է միայն պատասխանատու, պարտավորության համար դրված իր վրա , ինչպես դու նույնպես պատասխանատու ես պարտավորության համար դրված քո վրա: Եթե դու հնազանդվես նրան , դու կլինես ճիշտ ուղղու վրա: Մարգարեյի պարտավորվածությունն է միայն քարոզել Մաքուր ուղերձը: »
(24:54)

Եվ Նա, Ամենակարողը, ասաց. «Եթե մեկը հեթանոս կռապաշտներից խնդրի քեզ ապաստան, պարգևիր այն նրան, այնպես, որ նա կարող է լսել Ալլահի խոսքը, հետո պահպանիր նրան, որտեղ նա կարող է ապահով լինել: Դա նրա համար է, որ նրանք մարդիկ են առանց գիտության: »
(9:6)

Հայտնի է , որ որևէ մեկը չի կարող պարտադրվել փոխել, ինչ կա իր սրտի խորքերում և այդ մեկը կարող է արտաբերել իր լեզվով ինչին նա իրոք չի հավատում հաստատուն ձևով: Սա ոչ իսլամն է, ոչ էլ իսլամական հավատքը: Այս պատճառով Ալլահը ասել է հետևյալը այն մարդու մասին, ով հարկադրված էր տանջանքի տակ հրաժարվել իր հավատքից առ իսլամը: «Ցանկացած մեկը, ով արտասանում է անհավատության բառեր Ալլահին, հավատք ընդունելուց հետո, բացի հարկադրաբարից , մինչ նրա սիրտը մնում է հաստատ իր հավատքին- ինչպես մեկը, ով բացում է իր կուրծքը դեպի անհավատություն, նրանց վրա է Ալլահի բարկությունը և այնտեղ կլինի ահեղ տուգանք նրանց համար:»
(16:106)

Անհավատությունը տեղի է ունենում բացելով սիրտը անհավատքի կամովի և այս հիմքում մարդ խոսում է չարիք և իրագործում է իր հանցագործ գործողությունները ըմբոստանալով Ալլահին և Մարգարեների պարզաբանված առաջնորդությանը և դառնում է ուխտադրուժ Մուսուլման դառնալուց հետո:

Ուրիշ մեղադրանք կապված վերը նշվածին , որ Իսլամը տարածվել է զենքով և ուժով: Հաստատված փաստ է , որ ցանկացած համակարգ կամ կառավարություն, անտարբեր լինելով այս աղբյուրին, պահանջում է պաշտպանողական ուժ պահպանելու այն, ներկայացնելու իր արժեքները, տարածելու իր սկզբունքները, հաստատելու իր օրենքները և կիրառելու ճիշտ կատարումը օրինական պատիժների ընդդեմ հանցագործների և նրանց, ովքեր ընդվզել են համակարգի դեմ: Ինչպես ասված է Մարգարեյի սովորույթում. Իրոք, Ալլահը խրատում է կառավարիչի իշխանությամբ, ավելի քան ինչ Նա խրատում է Ղուրանի Աստվածային Լուսաբանմամբ:» (Այսինքն ավելի իրագործելով ճիշտ պատիժ, քան Աստծո գիտակցությունն է գրերը կարդալուց)
(Ալ – Հինդի, Քանձ - ուլ-Ամալ)

Եկեք վերցնենք մի հայացք դեպի իսլամի վաղ օրերը և նրա հոյակապ տարածումը հայտնի աշխարհով , քննելու այս մեղադրանքի ճշմարտությունը, պատմական փաստերի լույսի ներքո:

Ալլահի Մարգարեն Մուհամեդը, իր հանձնարարականից, որը տրված էր Ալլահի կողմից, ոտքի կանգնեցնել և հասարակությանը տարածել իր աստվածային ուղերձը, մնաց Սուրբ քաղաք Մեքքայում տասներեք տարի հրավիրելով իր Քուրեյշ ցեղի մարդկանց և Մեքքայի այցելուներին առ Իսլամ:

Մարգարեն թույլ տվեց նրանց, իր հետևորդներին, ովքեր ցանկանում են ներգաղթել Եթովպիա , փախչելու չարչարանքներից և ճնշումներից: Նրանք փնտրեցին ապաստան այդ ժամանակվա կառավարչի խնամակալության ներքո: Նա Նաջաշին էր, ով հավանականորեն ընդունել էր իսլամ: Նույնիսկ այս սարսափելի պայմաններում Ալլահը, Ամենաիմաստունն ու Գթասիրտը, հրամայեց Իր Մարգարե Մուհամեդին, լինել համբերատար, դիմացկուն և հանդուրժող իր մարդկանց հետ , ուղերձի տարածման հարցում: Կան կրկնվող օրինակներ, գերազանց գթասրտության, առաքինության, վեհանձնության և կարեկցանքի այս շարունակվող բռնության ու ագրեսիայի ժամանակ: Մարգարեն և իր ուղեկիցները հստակ կանգնեցին իրենց հավատքի և ուղերձի տարածման մեջ, ենթարկվելով Ալլահի հետևյալ հրամանին. «Ուստի համբերատար պահպանի, ինչպես արեցին բոլոր Մարգարեները անկոտրուն նպատակում և եղիր ոչ շտապողական անհավատների հետ: Օրը, որ նրանք կտեսնեն Պատիժը խոստացված նրանց, կլինի կարծես նրանք չեն ուշացել ավելի քան մեկ ժամ մեկ օրում: Քո պարտավորվածությունն է միայն հռչակել Ուղերձը: Ոչ ոք կավիրվի, բացի նրանցից , ովքեր ոտնահարել են: »
(46:35)

Եվ դեռ նա կաղոթի նրանց առաջնորդմանը ասելով. « Օ, Ալլահ, խնդրում եմ առաջնորդի իմ մարդկանց, քանզի նրանք ոչինչ չգիտեն:»

Մարգարեն շարունակեց տարածել ուղերձը Մեքքայում և փնտրել որևէ ցեղ, ով ի վիճակի կլինի պաշտպանել և օգնել նրան , որ նա ներկայացնի իրեն և իր առաքելությունը այցելող անհատների, Մեքքայի ցեղերին և Արաբների մեծ շուկաներում ու հանդիպման վայրերում: Հետո այնպես եղավ, որ մարդկանց մի խումբ Յաթրիբ / հիմա հայտնի ինչպես Մեդինա, Մարգարեյի քաղաք / քաղաքում, հավատացին Իսլամի ուղերձին և տվեցին նրան իրենց հավատարմության գրավականը պաշտպանելու և աջակցելու նրան, նույն ձևով, ինչպես նրանք կպաշտպանեն իրենց հարստությունը, պատիվը, կենցաղը, եթե նրանք ուզենան ապաստան գտնել ու ներգաղթել իրենց հայրենի քաղաք: Այս համընկավ Մեքքայում հալածանքով, հասնելով ծայրահեղ աստիճանի ու Քուրեյշ ցեղի ղեկավարները նույնիսկ ծրագրեցին սպանել Մարգարեյին, թող Ալլահի օրհնանքը և խաղաղությունը լինի նրա վրա: Ներգաղթման երևույթը լինելու էր ճակատագրական Իսլամական պատմության մեջ, քանի որ Մեդինայում կառուցվեց Մարգարեյի առաջին մզկիթը, Մուսուլմանների եղբայրությունը աճեց, ընդլայնվեց ու հաստատվեց սկիզբ առնող Իսլամական պետությունը ու զարգացրեց իր ճիշտ առաջնորդությամբ:

Ճշտի ուղղում, Մարգարե Մուհամեդը և իր հետևորդները երբեք չթափեցին ոչ մի կաթիլ արյուն , որպես հատուցում, այս երկար տարիների ընթացքում, որի ժամանակ նրանք էին հալածվում, Մեքքա քաղաքում: Այդ ժամանակվանից նրան հրամայված չէր կռվել, այլ լինել համբերատար ու պնդող: Հակամարտումը և զինված թշնամանքները Մուսուլմանական կողմից չսկսեց մինչև երկու տարի անց, երբ նա ներգաղթեց Մեքքայից Մեդինա: Քուրեյշ ցեղը վախեցավ նրա գերիշխանությունից և շարունակեցին հալածանքի ուղղին և իսլամի ուղերձի խոչընդոտումը և երբ բոլոր խաղաղ ճանապարհները պրոպագանդայի, հյուծել էին:

Մինչ Մեդինա քաղաքը Քուրեյշների ցեղերի առևտրական քարավանների ճանապարհին էր դեպի Մեծ Սիրիա, առաջին առերեսման դեպքը տեղի ունեցավ, երբ Ալլահի Մարգարեն զբաղվեց առևտրական քարավանով, որը ղեկավարվում էր ազնվական Աբու Սուֆյենը: Մարգարեն մտադրվել էր հարկադրել տնտեսական տույժի մի տեսակ Քուրեյշ ցեղի վրա, որպեսզի թույլ տան իրեն խաղաղ ձևով պրոպագանդել իր հավատքը ուրիշներին բացահայտորեն և փոխհատուցել հավատացյալներին իրենց հարստության, գույքի և պատկանելիքի, որը անարդար ձևով գրավված էր Քուրեյշների կողմից Մեքքայում ներգաղթից առաջ: Քարավանը փախավ որոգայթից, բայց իմանալով միջադեպի մասին Քուրեյշի ղեկավարները պատրաստեցին համամատաբար մեծ և լավ զինված բանակ, հարձակվելու Մուսուլմանների վրա: Հետևաբար, առաջին որոշիչ ճակատամարտը տեղի ունեցավ Բդրում ու փոքր ու քիչ զինված մուսուլման մարտիկների ուժը, որը բաղկացած էր երեք հարյուր տասներեք հոգուց , ջախջախեց ամբարտավան Քուրեյշ բանակը նվաստացմամբ և որոշիչ պարտությամբ:

Գերագույն և Ամենակարող Ալլահը նկարագրեց արդար հիմնավորում այս մարտի և նրանց , ովքեր հետևում են. «/Նրանք/ այն մարդիկ են, ովքեր արտաքսվել են իրենց տներից անարդար ձևով, միայն որովհետև նրանք ասել են ՛՛Մեր Տերը ալլահն է՛՛: Եթե Ալլահը չկասեցներ մարդկանց մի խումբ մյուսի նկատմամբ, շատ մենաստաններ , եկեղեցիներ, սինագոգեր և մզկիթներ, որտեղ Ալլահի անունը նշվում է առատ չափերով, հաստատ կքանդվեր: Ալլահը, իրոք, կօգնի նրանց , ովքեր օգնում են հանուն Նրա: Իրոք Ալլահը լի է Հզորությամբ, Ուժով և Բարձրությամբ: / Նրանք են /, ովքեր , եթե Մենք հաստատենք նրանց երկրում, կհաստատեն հերթական աղոթք, կտան հերթական բարեգործություն, կհրամայեն ճիշտը և կարգելեն սխալը: Եվ Ալլահի հետ է հանգիստ ավարտը և բոլոր գործերի որոշումները:»
(22:40-41)

Եվ Իմաստուն ու Վսեմ Ալլահը ասաց. «Եվ ինչու դու չպիտի կռվես հանուն Ալլահի և նրանց , ովքեր լինելով թույլ, հալածված են և ճնշված: Տղամարդիկ, կանայք և երեխաներ, ում լացն է ՛՛ Մեր Տեր, Փրկիր մեզ այս քաղաքից, որի մարդիկ ճնշողներ են և բարձրացրու մեզ համար Քեզանից պաշտպան և բարձրացրու մեր համար Քեզանից օգնական:» (4:75)

Եվ Ալլահը, Ամենակարողը, ասաց. «Կռվիր հանուն Ալլահի, նրանց , ովքեր կռվում են ձեր դեմ, բայց մի ոտնահարի չափերը, քանի որ Ալլահը չի սիրում ոտնահարողների:»
(2:190)

Մարգարեյի կյանքի ընթացքում և հետո ամբողջ Արաբական Թերակղզին առաջին անգամ պատմության մեջ միաբան էր մի օրենքի և աստվածային կրոնի մեջ: Արաբների մեծամասնությունը ընդունեցին Իսլամը կամովի, Ղուրանը լսելուց հետո , տեսնելով Մարգարեյի օրինակը իր Սուննայում / Ուղղում / և նրա հետևորդներին և ականատես լինելով իսլամական համակարգին: Միայն մի քանի դիմադրողներով հրեաների և քրիստոնյաների գրպանների, ու նրանց թույլ տրվեց մնալ Իսլամական կառավարությունում իրենց հին հավատքով և պայմանագրով, որը ամրագրում է որոշակի իրավունքներ, պարտավորություններ ու Ջիզյեյի /Jizya/ հարկի վճարում,կառավարության պահպանման համար և չմասնակցելու զինվորական ծառայության: Իրոք այս հեղափոխական փոփոխությունը հրաշալի ձեռքբերում էր, հաշվի առնելով հսկա մատերիալիստական նշանակումները, որով այն տեղի ունեցավ: Եվ նրա մինչև հիմա գոյություն ունեցող համաշխարհային ուժը: Եվ Ալլահը, Ամենազոր, տալիս է հաջողություն ում նա է ուզում: Ճիշտ ուղղու վրա գտնվող Խալիֆները , ուղեկիցները և առաքինի նախորդները, հետևեցին Մարգարեյի օրինակին, պաշտպանելով իսլամական կառավարությունը իր թշնամիներից, նվաճող շրջակա բռնապետությունից, որոնք սպառնում էին իրենց գոյությանը և տարածեցին Իսլամ իրենց հավատքի եռանդով և քարոզչական գործունեությամբ, իրենց հոյակապ սկզբունքներով և ճիշտ հարաբերություններով: Այս անհատները, առանց որևէ չափանիշների, հավասար էին քանակով կամ պատերազմական գործիքներով, պատրաստությամբ և մասնագիտացված զինվորական հմտություններով, մարդկանց, ում նրանք նվիրվել են: Բայց նրանց աստվածային հավատքի կենսունակությունը և առաքելությունը, բարոյական առավելությունը իրենց բնավորությունների, գրավեցին հասարակ մարդկանց սրտերը ու մտքերը, մինչև կարիք եղավ պայքարել բռնապետական բանակների հետ, ում ճնշումը մասսաների վրա անտանելի էր:

Մեր ժամանակների իսլամի վերափոխվածներից մեկը, Բաշիր Ահմեդը ասաց «Ամենաշփոթեցնող հարցը ինձ և իմ ամենալուրջ մեծ անհանգստությունը ընդունելով իսլամը և նրա կյանքի ձևը այն էր, որ մենք, քրիստոնյաներս, հայտարարում ենք, որ Իսլամը տարածվել է սրով: Ես տվեցի այս հարցը ինձ, եթե այս մեղադրանքը ճիշտ է, ինչու մենք նկատում ենք, որ շատ մարդիկ, աշխարհի տարբեր անկյուններում, դեռ պահպանում են իսլամը, միանում ու ընդունում են այն, ինչպես կյանքի ձև: Ինչու ենք մենք նկատում մարդիկ, ովքեր միանում են իսլամին ամեն օր, առանց որևէ պարտադրանքի ինչ-որ մեկի կողմից:»
[Փողադրված, Դոկ. Իմադ –դու- Դին Խալիլի, / Ի՞նչ են նրանք ասում Իսլամի մասին/ էջ. 295]

Նորման Ա. Դանիելը ասում է այս առասպելի կեղծիքի ծագումնաբանության մասին. «Արևմուտքը կազմել է ավել կամ պակաս անփոփոխ կարծրատիպ իսլամի հավատքի, այն որոշել է ինքն իրեն ինչ է իսլամը: Կարևորը այն էր, որ այն պիտանի է արևմուտքին, այն տվեց քրիստոնեությանը ինքնահարգանք առնչվելու քաղաքակրթության հետ շատ բաներում, որպես առավել:»
[Իսլամը և Արևմուտքը: Տեսիլքի Ստեղծումը էջ. 270]

Դե Լաքի Օ՛ Լեստը մեկնաբանում է այս մոլորությունը իր « Արաբների քազաքակրթությունը » գրքում / էջ. 127-128 /. « Ուժը երբեք գործոն չի եղել Ղուրանի ուսումնասիրման համար և որ Արաբները թողել են նրանց ում տիրապետել են, ազատ կիրառելու կրոնական հավատքները: Եթե պատահում էր , որ որոշ քրիստոնյաներ, ընդունում են իսլամ և որդեգրում են արաբերենը ինչպես իրենց լեզու, դա միայն կապված էր տարբեր տեսակի արդարությունների հետ, որոնք արել են արաբները, որին ոչ մուսուլմանները ծանոթ չէին: Դա հիմնված էր իսլամի հանդուրժողականության և կենսունակության վրա , որը անծանոթ էր ուրիշ կրոններին: » [Փոխադրված է Դոկ. Իմադ- դու- Դին- Խալիլի «Ի՞նչ են նրանք ասում Իսլամի մասին» գրքից: /էջ.314]

Նա նույնպես ասաց. «.....վաղ Խալիֆները շատ նշանակալի բարի էին մարդկանց վարվելու ձևով, Սիրիայի, Եգիպտոսի, Իսպանիայի և ամեն ուրիշ երկրի , որ նրանք ենթարկեցրել են: Նրանք թողել են մարդկանց իրագործել իրենց օրենքները, կանոնները և հավատքները: Նրանք պարտադրվում էին միայն վճարել Ջիզյե , իրենց պաշտպանության և խաղաղության համար: Իրականում, ազգերը երբեք չեն իմացել գթասիրտ ու համբերատար զավթիչներ, ինչպես Արաբները: »

Եթե իսլամը տարածվել է պատերազմով, պարտադրված Մուսուլմաններին պաշտպանելու իրենց, ապա դա ակնհայտ է պատմությանը, մանավանդ համեմատելով ուրիշ քաղաքակրթություններին: Ինչն իրոք յուրահատուկ է իսլամական զավթումներում, այն է, որ նա ազատել է ճնշումից: Դա է հայտնի պատասխանները Մարգարեյի հետևորդների, որ նրանք տվել են Պարսկաստանի կայսրին, երբ նա հարցրեց, թե ինչն է բերել Մուսուլմաններին իր հողերը, որը նշված էր պատմության գրքերում: «Ալլահը ուղարկել է մեզ վերցնել , ով ցանկանում է ստրկությունից մարդկության, ուրիշ մարդու, դեպի ծառայություն ու երկրպագում Ալլահի, այս աշխարհի սահմանումներից դեպի տարածություն,:
[ որը իսլամը բերում է այս և այլ աշխարհ]

Ու կյանքի անարդարություններից / աշխարհի կառավարիչներից / դեպի Իսլամի արդարություն: /Տես Իբն Քաթիր, Բիդայա ուա Նիհայա /:

Կոտորածների, բռնաբարությունների, թալանի, պատմական անարդարությունների ուղղակի հակասությունում, մենք չգտանք նմանատիպ հաշիվներ վաղ Իսլամական նվաճումների պատմության մեջ:

In direct contrast to the many examples of massacres, rapes, pillaging, and overall injustices in history, we do not find comparable accounts in the history of these early Islamic conquests.

Thomas Carlyle, in his famous series of lectures, commented on the spread of Islam with the following words,

Որպես համեմատություն վերը ասվածին , եկեք վերցնենք որոշ հատվածներ Սուրբ Կտակարանից և կարդալ ինչ Հրեաները և Քրիստոնյաները պահում են, ինչպես սուրբ և աստվածային ուղղորդություն, պատերազմի իրականացման մասին և որը ուղեկցեց նրանց նվաճումների և ընդլայնել ժամանակները:

Մենք կարդում ենք Օրինաց Գրքում, »10 / Երբ դու գալիս ես մոտիկ քաղաքին կռվելու դրա դեմ, ապա հայտարարի խաղաղություն առ այն:11 / Եվ այն կլինի, եթե դառնա պատասխանը խաղաղության և բացեն քեզ, ապա այն կլինի, որ բոլոր մարդիկ, ովքեր կգտնվեն այնտեղ, կլինեն վտակ քեզ և պետք է ծառայեն քեզ:12 /Եվ եթե այն լինի քեզ ոչ խաղաղ և պատերազմ քո դեմ , ապա պետք է պաշարես այն:13 / Եվ երբ Տերը, ձեր Աստվածը դնի այն քո ձեռքերում, ապա տիրի սրով ամեն մի արական սեռի:14 / Բայց կանայք և փոքրերը և խոշոր եղջերավոր անասունները և բոլորը ինչ քաղաքում է , նույնիսկ ամբողջ փչացածը վերցրու քեզ և կեր ամբողջ փչացած բաները, որոնք քո թշնամիներինն է , որը Տերը, քո Աստվածը տվել է քեզ:15 / Եվ արա այդ բոլոր քաղաքներին, որոնք հեռու են քեզանից, որոնք այդ ազգերի քաղաքները չեն:16 / Բայց այդ մարդկանց քաղաքները, որոնք Տերը, ձեր Աստվածը տալիս է ձեզ ժառանգություն, պահեք կենդանի:17 / Բայց դուք պետք է վերացնեք նրանց , Հիթիններին, Ամորիթներին, Քանանցիներին, Փերիզցիներին, Հիվիթներին և Ջեբուսիթներին, ինչպես Տերը , ձեր Աստվածը հրամայել է ձեզ:
[Օրինաց 20: 10- 17].

Ջերիքո քաղաքի զավթման և նրա բնակիչների ճակատագրերի մասին մենք կարդում ենք, Մարդիկ կանչեցին և օգտագործեցին շեփորներ այնպես , որ պատը ընկավ իր տեղը, նրանք մտան քաղաք և սպանեցին իր բոլոր մարդկանց , տղամարդկանց, կանանց երեխաների և ծերերի, նույնիսկ կովերի, այծերի և ավանակների, օգտագործելով սրեր: [Յուշա 6:20]

»Մուքիդա և Լեբնե քաղաքներում նրանք արեցին նույնը ինչ Ջերիքոյում« [Յուշա 10:28].

Մաթևոսի Ավետարանում, մի մասում կապված Հիսուսի հայտարարության հետ, մենք կարդում ենք. »Մտածեք ոչ, որ ես եկել եմ ուղարկելու խաղաղություն երկրի վրա, ես եկել եմ ոչ թե ուղարկել խաղաղություն , այլ սուր:« [Մաթ. 10:35-37 և համեմատած Լուկասի 22:36]

Ի՞նչ է այդ սուրը: Ո՞վ ունի իշխանություն բարձրացնելու այն: Սա պարզ չէ և բուռն վիճարկվում է: Միգուցե այն կբարձրացվի նրա երկրորդ գալստյամբ: Մինչ Կոնստանտինը , վաղ քրիստոնյաները հետապնդվող փոքրամասնություն էին և ակնհայտորեն չէին կատարել բռնություններ և սպասում էին նրա անմիջական վերադարձին: Դրանից հետո, երբ Երրորդության Քրիստոնեությունը դարձավ պաշտոնական պետական կրոն Կոստանտինի ժամանակաշրջանից հետո, սուրը եռակցվել է պետությանը և քրիստոնյա կառավարիչները պատմության միջով վարել են բազմաթիվ պատերազմներ և զավթումներ դրա քողի տակ: Քրիստոնեական հնազանդության սկզբունքը որևէ իշխանության ուժն է, հիմնված Հիսուսի բովանդակված հայտարարությանը. »Մատուցեմ ձեզ Կեսարին:« Սա ընդլայնվել է քրիստոնյա աստվածաբանների կողմից, որպեսզի իրականացնեն աստվածային կանոնի իրավունքը և հետո նույնիսկ ազգային և աշխարհիկ կանոնները, հիմնված Փոլինի դոկտրինի վրա ինչպես ամրագրված է այս որոշմամբ. » Բոլորը պետք է ենթարկվեն իրենց ղեկավարող իշխանությանը , քանի որ չկա իշխանություն, բացի որից Աստվածն է հաստատել: Իշխանությունները, որոնք գոյություն ունեն, հաստատված են Աստծո կողմից
[NIV, Romans/3:1/ Հռոմեացիներ]

Վերը նշված փաստերը և հայտարարությունները կհամեմատվեն Ալլահի Գրքի, Ղուրանի և Մարգարեյի ուղղու/ Սուննայի/ ուղեցույցով, նախատեսելով ավելի ապացույցներ, որ իրոք Իսլամը խաղաղության կրոն է , չնայած այն փաստի , որ որոշ անհնազանդ Մուսուլմաններ, խոսքով և արարքով աղավաղել են Իսլամի պատկերը: Նաև չնայած թունոտ պրոպագանդայի, զրպարտության և ծիծաղելի սխալ տեղեկատվության կեղծմամբ և ներկայացման Իսլամի թշնամիների, իրենց արշավանքներում Իսլամի և Մուսուլմանների դեմ: Մենք չենք ժխտում , որ շեղումներ և անարդարություններ տեղի ունեցան երբեմն որոշ Մուսուլմանների կողմից, բայց պատմական միտման ընդհանուր թափը մեր վկայությունն է, ինչպես նշվեց: Այս տողերում տեղին կլինի նշել մի քանի օրինակներ, մինչ նրանք ցույց են տալիս ընդհանուր օրինակ; Երուսաղեմի քրիստոնյա զավթիչները մորթեցին իրենց բոլոր հրեա և մուսուլման բնակիչներին, մինչ Երուսաղեմի վերազավթումը Սալեհադին-ալ- Այուբի կողմից եղավ առաքինության և վեհանձնության օրինակ: Մենք նույնպես ունենք Անդալուզիայի/ Մուսուլման Իսպանիայի/ և Անատոլիայի/ Փոքր Ասիայի/ հակադրությունները:

Քրիստոնյաները արտաքսեցին մուսուլմաններին և հրեաներին Իսպանիայից ,
կամ դրեցին նրանց սրի , կամ ստիպեցին ընդունել քրիստոնեություն, հայտնի» Ինկվիզիցիայի« ժամանակ: Սա է հարացույցը դեպի մուսուլմաներին վերաբերմունքը, քրիստոնեության իշխանության տակ: Նույն դարաշրջանում , երբ մուսուլմանները, հիմնականում Թուրքական ցեղերը, գրավեցին ինչ հիմա Թուրքիան է, նրանք համեմատաբար շատ ավելի համբերատար էին: Մինչև օրս Արևելյան Ուղղափառ եկեղեցու նստավայրը մնացել է Ստամբուլում: Նշված արևելագետ Սըր Թոմաս Առնոլդը, մերժեց այս ոխակալ պրոպագանդան Իսլամի մասին ասելով.» ........ ցանկացած կազմակերպված ջանքեր, պարտադրելու իսլամի ընդունումը ոչ- մուսուլման բնակչությանը, կամ ցանկացած պարբերական հետապնդում մտադրված է դրոշմել քրիստոնյա կրոնը, մենք չենք լսում: Արդյոք խալիֆները ընտրել էին որդեգրել գործողության ուղղությունը, նրանք կարող էին մաքրել քրիստոնեությունը այնքան հեշտ, որքան Ֆերդինանդը և Իզաբելլան դուրս մղեցին իսլամը Իսպանիայից, կամ Լուի տասնչորրորդը դարձրեց բողոքական քրեական Ֆրանսիան, կամ երբ հրեաները դուրս էին պահված Անգլիայից 350 տարի: Ասիայում արևելյան եկեղեցիները ամբողջովին կտրված էին քրիստոնեական միությունից, որի շնորհիվ, ոչ ոք չէր գտնվում մատ բարձրացնել նրանց անվան վրա , ինչպես հերետիկ համամիությունները: Այսպիսով այս եկեղեցիների գոյատևումը մինչ ներկա օրերը Մուհամեդի կառավարությունների հանդուրժող վերաբերմունքի ուժեղ ապացույցն է: [Սըր Թոմաս Ու. Առնոլդ: Իսլամի քարոզումը, Մուսուլմանական հավատքի պրոպագանդայի պատմությունը, Վեստմինսթեր Ա. Քոնսթաբլը և ընկ. Լոնդոն, 1896, էջ. 80]

Դժբախտ իրականությունը պատմության այն է, որ եվրոպացիները ավելի արագ քան իսլամական պատմական միտումները եկել են իշխել աշխարհը և որ արձագանքները ընդդեմ անընդմեջ կրոնական պատերազմների, Եվրոպայի քրիստոնեական սեկտաները ստեղծեցին ջերմոց ժամանակակից եվրոպական աշխարհիկի, հումանիզմի, ազգայնության, աթեիզմի, անաստվածության աճի բարձրացման և մենք տեսնում ենք , որ այս միտումները հիմքեր են հսկայական քաղաքական և սոցիալտնտեսական ժանտախտների, որոնք աղտոտում են մարդկությունը մինչև օրս: